Pomoc dla repatriantów udzielana przez starostę
- Pomoc finansowa na remont, adaptację lub wyposażenie lokalu mieszkalnego
Starosta właściwy ze względu na miejsce osiedlenia się repatrianta udziela repatriantowi, który poniósł koszty związane z remontem, adaptacją lub wyposażeniem lokalu mieszkalnego w miejscu osiedlenia się w Rzeczypospolitej Polskiej, na jego wniosek, w drodze decyzji, pomocy finansowej ze środków budżetu państwa na częściowe pokrycie poniesionych, udokumentowanych przez repatrianta kosztów, w wysokości do 9079,81 zł na repatrianta i każdego członka najbliższej rodziny repatrianta, prowadzącego wspólnie z nim gospodarstwo domowe. Kwota pomocy ulega corocznie podwyższeniu.
Repatriant składa wniosek o przyznanie pomocy finansowej do starosty w terminie 2 lat od dnia nabycia przez repatrianta obywatelstwa polskiego.
- Aktywizacja zawodowa repatriantów
Repatriantowi, który nie ma możliwości samodzielnego podjęcia pracy, starosta właściwy ze względu na miejsce zamieszkania repatrianta może zapewnić aktywizację zawodową przez:
a. zwrot części kosztów poniesionych przez repatrianta na podnoszenie kwalifikacji zawodowych;
b. zwrot części kosztów poniesionych przez pracodawcę na: utworzenie stanowiska pracy, przeszkolenie repatrianta, wynagrodzenie, nagrody i składki na ubezpieczenia społeczne.
Za koszty podnoszenia kwalifikacji zawodowych uznaje się opłaty za naukę oraz opłaty za uzyskanie świadectwa lub tytułu kwalifikacyjnego.
Zwrotu kosztów poniesionych na aktywizację zawodową, tj. na podniesienie kwalifikacji zawodowych można dokonywać w okresie nie dłuższym niż 5 lat od dnia nabycia przez repatrianta obywatelstwa polskiego. Łączna kwota zwrotu kosztów poniesionych przez pracodawcę na aktywizację zawodową nie może przekroczyć dwunastokrotnego przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w kwartale poprzedzającym dzień zawarcia pierwszej z umów między starostą a pracodawcą.
